Wiele nie mówisz
chodź próbujesz
Nie musisz!
Ja wiem wszystko
-co czujesz myślisz kim jesteś
Wiem że cierpisz!
Jestem słaby obolały
lecz w nocy skradnę twój ból
odejdę
nie będzie mnie już
nie poczujesz mojej
przy tobie obecności
Zanim to zrobię proszę o jedno-
- Oddychaj we mnie
bądźmy jednością.
Zawiodłem, po raz kolejny. Przepraszam za brak dłuższej notki, lecz nawał obowiązków domowych, szkolnych i masa innych rzeczy spowodowała, że nie byłem w stanie napisać coś dłuższego, coś nowego, od siebie. Tymczasem uciekam do książek, a Was zostawię z tym wierszem, który w pewnym stopniu odnosi się do mej teraźniejszości, ma pewnego rodzaju głębsze, ukryte znacznie. Kto mnie zna, bądź ten kto postara się to zinterpretować, zrozumie, co u mnie, co właśnie czuję.
photo: Ida Balicka
mod: Patryk Wajer
Was natomiast proszę o pytania, a także opinie w komentarzach bądź drogą mailową. Może jest coś konkretnego, co chcielibyście zobaczyć u mnie w notce? Jakieś propozycje, a może zastrzeżenia?
Jak ja tęsknię za tymi naszymi zdjęciami. Cieszę się, że mimo takiego skoku do przodu do nich wracasz.... I za Twoim pisaniem też tęskno. oj,oj. Zatrzymaj się i napisz coś! :)
OdpowiedzUsuń-idu
Mam sentyment do Twoich zdjęć, przede wszystkim do tej serii, co wyżej i z Martą ;D! Ach, musimy kiedyś się umówić na zdjęcia, wiosną, jeżeli będziesz miała ochotę i czas, po Twojej maturze ;D a jak najszybciej na jakąś kawę, co Ty na to?:D Znajdziesz czas w jakiś weekend? :)
OdpowiedzUsuńWracam do pisania! powoli nowa notka się piszę, myślę, że w środę będzie gotowa, chciałbym już dzisiaj skończyć, ale mam tyle nauki i wszystkiego na głowie, że nie ogarniam.. ;( Wypożyczyłem sobie kilka dość fajnych książek, więc będe miał czym się inspirować, więc wracam powoli do tego ;D
W nocy zauważyłem, że dodałaś coś na fbl, nawet nie wiesz jak dobrze znów przeczytać coś Twojego, tyle w tym profesjonalizmu, i tyle Ciebie! :)
Ach Patryku, każdy z nas jest profesjonalistą w odzwierciedlaniu siebie samego, nikt nie zna Ciebie lepiej niż Ty sam, choćby tak twierdził. A może nawet jest lekkim idealistą, który musi coś napisać, żeby czegoś się o sobie dowiedzieć. Jasne, że pójdziemy na zdjęcia. Koniecznie! Wracaj do pisania, wracaj czym prędzej. Ale pomyśl o tym, że czasami jedno zdanie, zbudowane chwilą obecną, odczuciem, łzą, uśmiechem jest więcej warte niż zbudowane na "odwlekaniu" opowiadanie. Moim zdaniem oczywiście, bo takowe każdy ma, bądź bardziej spontaniczny. Napisz coś. Odłóż na chwilę, chwileczkę na półkę, po ponownym przeczytaniu nie będziesz dowierzał, że miałeś takie a nie inne odczucia- dowiadujesz się czegoś nowego o sobie. Pokaż siebie światu! o!
OdpowiedzUsuń